Sony RX100M3, MKIII, MK3 – Test aparatu cyfrowego

Na rynku pojawił się Sony RX100M3 a półtora roku temu testowałem pierwszy model z linii kompaktowych aparatów RX100 od Sony, skierowanych do wymagającego użytkownika. Do tej pory uważam RX100 za aparat za godny zakupu, nie ma chyba innego tak dobrego kompaktu który by dawał nam jakość zdjęć porównywalną z lustrzankami w obecnej cenie. Po połączeniu filmu nagranego z RX100 i NEX-6 nie sposób było zauważyć różnicę. Nowy aparat kompaktowy Sony RX100 MKIII kosztuje dwa razy tyle co jego najstarszy brat. Czy jakość zdjęć, filmów i funkcjonalność usprawiedliwiają tak wysoką cenę?

Aparat do testów udostępniła firma Sony, dziękuję.

Dane techniczne aparatu:

Obudowa i jakość wykonania:

Obudowa aparatu jest w zasadzie identyczna jak w pozostałych modelach z tej linii. Przód, tył, dół, takie same rozmieszczenie przycisków, dodany elektroniczny wizjer. M2 nie testowałem ale widzę, że była tam gorąca stopka na zewnętrzną lampę i akcesoria, tutaj jej już nie ma, dzięki temu zabiegowi mamy EFV. Obudowa została wykonana ze stopów aluminium, jest półmatowa. Bez żadnych elementów gumowych czy skórzanych. Jedynie z tyłu jest mały gumowy uchwyt na kciuk, jednak cały czas trzeba uważać trzymają ten aparat by się nie wyślizgnął z ręki.

Do poprzednich modeli można było dokupić GRIP, więc i do tego powinien być on dostępny o ile nie teraz to w przyszłości. Wszystkie elementy są ze sobą solidnie spasowane. Aparat jest trochę cięższy niż poprzednie modele ale nie na tyle aby stanowiło to jakikolwiek problem, nadal jego wymiary pozwalają go nosić w wewnętrznej kieszeni marynarki. Obudowa jest stylowa, minimalistyczna, mała, lekka. Aparat może się podobać i nie rzuca się w oczy. W pudełku z aparatem znajduje się przejściówka na szerszy pasek do jego noszenia. Mocuje się ją do dwóch uchwytów po bokach aparatu. Całkiem fajny pomysł ponieważ oryginalnie do aparatu został dodany tylko mały pasek na nadgarstek.

W środku aparatu znajduje się 1 calowa matryca BSI CMOS Exmor R o rozdzielczości 20 Megapikseli. Jest to ta sama matryca co w modelu M2. Procesor obrazu który ją wspomaga to BIONZ X, udoskonalona wersja procesora znanego z poprzednich modeli tej linii apratów. Migawka elektroniczna pozwala na ustawianie czasów wyzwolenia od 30s do 1/2000s, jest też dostępny tryb BULB. Aparat ma wbudowany filtr ND dzięki czemu możemy odpuścić szybsze wyzwolenia migawki w pewnych sytuacjach.

Aparat ma na stałe przymocowany obiektyw firmy ZEISS, model Vario-Sonnar T* o ogniskowej 9-26mm (ekwiwalent 35mm to 24-70mm, mnożnik x2.7), oraz o wartości przysłony od f/1.8 do f/11. Maksymalną wartość otwarcia przysłony możemy stosować tylko na ogniskowej 24mm. na 28mm jest f/2.5, na 35mm f/2.8, i na 70mm też jest jasno, bo f/2.8. Obiektyw posiada szerszy kąt widzenia niż poprzednicy, inżynierowie z ZEISSA zabrali nam 30mm na długim końcu aby dać nam dodatkowe 4mm na krótkim początku. Tym sposobem z ogniskowej 28-100mm która jest dostępna w modelach poprzednich, mamy 24-70mm. Obiektyw jest też trochę jaśniejszy na długim końcu. Tubus obiektywu jest wykonany z plastiku ale nie lata i nie klekocze, pierścieniem możemy zmieniać wartość przysłony lub inne i ostrość w trybie manualnym. Znowu jest lekki problem z ustawianiem ostrości gdy aparat jest na statywie to ten pierścień ociera o szybkozłączkę, tak samo jak w pierwszym modelu. Na górze z przodu znajduje się dioda wspomagająca ustawianie ostrości w kiepsko oświetlonych miejscach.

Z prawej strony aparat posiada wyjście micro HDMI i złącze micro USB przez które można ładować akumulator aparatu. W zestawie znajduje się tylko taka ładowarka. Opcjonalnie można dokupić ładowarkę zewnętrzną, narzekałem na to przy okazji testowania M1 i nic się nie zmieniło, szkoda bo za tę cenę ładowarka zewnętrzna powinna znajdować się w zestawie. Gdy tubus obiektywu jest wysunięty na maksimum, aparat trzyma pion, nie opada.

Lewa strona aparat to logo NFC które oznacza, że aparat może się komunikować z innymi urządzeniami z bliskiej odległości, np. telewizorem. Na górze znajduje się przycisk umożliwiający wysunięcie elektronicznego wizjera.

Od góry po prawej możesz zobaczyć główne kółko nastaw z trybami fotografowania. Przycisk wyzwolenia migawki wraz z pokrętłem zmiany ogniskowej. Dalej przycisk power, na dole znajduje się przycisk umożliwiający wysunięcie wbudowanej lampy błyskowej. Na górze znajdują się też dwa malutkie otwory mikrofonu stereo. Aparat nie posiada możliwości podłączenia mikrofonu zewnętrznego gdyż nie ma wbudowanego gniazda mini-jack.

Na dole obudowy widnieje informacja, że aparat produkowany jest w chinach. Z lewej strony miejsce na akumulator i kartę pamięci formatu SD oraz standardowy gwint 1/4 do podłączenia statywu. Aparat potrafi też obsłużyć pamięci Memory Stick.

Na tylnej ściance od prawej strony znajduje się przycisk do nagrywania filmów, niejako wpięty w grip na kciuk. Na dole przycisk głównego menu, przycisk funkcyjny, obrotowe kółko zmiany czasu wyzwolenia migawki albo przysłony, zmiana trybu działania lampy błyskowej, zmiana trybu fotografowania. Na samym dole przyciski służące do odtwarzania zdjęć. Wyświetlacz zamontowany w Sony RX100 MKIII to 3 calowy TFT LCD o rozdzielczości 1.2 Megapikseli. Jest on odchylany do dołu pod kątem 45 stopni i do góry pod kątem 180 stopni, można więc wykonać sobie autoportret. Wyświetlacz w pełnym słońcu jest w miarę czytelny, na upartego można z niego korzystać.

Tak wygląda aparat z wysuniętą lampą błyskową i elektronicznym wizjerem. Flash można odchylić palcem i odbić błysk od sufitu by zminimalizować efekt spłaszczenia obrazu lub przepalenia.

Aby wysunąć elektroniczny wizjer, trzeba wykonać dwie czynności. Najpierw wcisnąć przycisk Finder a potem wysunąć wizjer z “windy” do siebie. EFV posiada prawie 1.5 Megapikseli rozdzielczości. Jest czytelny ale nie korzystałem z niego zbyt często, nie było takiej potrzeby. Wizjer jak i ekran na bieżąco pokazują stan ustawienia ekspozycji. Gdy aparat jest wyłączony to poprzez uruchomienie wizjera od razu się włączy. Niezależnie od sposobu uruchomienia aparatu, schowanie elektronicznego wizjera spowoduje jego wyłączenie.